ژنو-چای

کمتر کسی گمان می‌کرد که این رقابت جالب توجه، رنگ و بوی سیاسی به خود بگیرد غافل از آنکه برخی شکست‌خوردگان سیاسی در این کشور تخصص ویژه‌ای در سیاسی و جناحی کردن هر مسئله‌ای دارند.

گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو؛ برنامه‌ی تلوزیونی «خندوانه» که این شب‌ها از شبکه‌ی نسیم سیمای جمهوری اسلامی درحال پخش است، بی شک یکی از پرطرفدارترین و جذاب‌ترین برنامه‌های حال حاضر رسانه‌ی ملی است. شور و حرارت و انرژی مثبت رامبد جوان مجری و کارگردان این برنامه در کنار سناریونویسی هنرمندانه، شخصیت و تیپ‌سازی‌های جذاب، سادگی و صمیمت برنامه و عوامل آن و نهایتا سورپرایزها و غافلگیرهای همیشگی؛ خندوانه را به حق به یکی از پربیننده‌ترین برنامه‌ها در نوع خود تبدیل کرده است.

برگزاری مسابقه‌ی «خنداننده‌ی برتر» که اخیرا و با حضور جمعی شانزده نفره از کمدین‌ها و طنزپردازان طراز اول کشور برگزار می‌شود، یکی از همان جنس نوآوری‌های جذابی است که خندوانه را به برنامه‌ای متفاوت تبدیل کرده است. شرکت این تعداد از هنرمندان کشور که حضور هر یک از آنها در بین عوامل یک فیلم یا سریال تلویزیونی می‌تواند به پرطرفدار شدن آن کمک کند؛ در یک مسابقه‌ی تلویزیونی اتفاق کم‌سابقه‌ایست که از یکسو نشان‌دهنده‌ی جایگاه این برنامه در بین جامعه‌ی طنزپرداز کشور است و از دیگر سو نمایانگر توان رامبد جوان در مدیریت و ایجاد هم‌گرایی بین این تعداد از هنرمندان.

رقابت جمعه‌شب امین حیایی و امیرمهدی ژوله در این برنامه طبق پیش‌بینی‌ها یکی از جذاب‌ترین و نفس‌گیرترین رقابت‌ها را شکل می‌داد چراکه این دو کمدین در مرحله‌ی نخست مسابقه با کسب بالاترین آرا موفق به راه‌یابی به دور دوم شده بودند.

چرا به ژوله رای دادم

همانطور که پیش‌بینی می‌شد رقابت بسیار جذاب بود و هر دو هنرمند به خوبی می‌دانستند که قرار است چه اجرایی به مخاطبان خود ارائه کنند. رای دادن در این قبیل مسابقات امری بسیار سلیقه‌ایست و اصول مشخص و دقیقی را نمی‌توان برای آن برشمرد. براساس همین سلیقه‌ی شخصی پس از پایان مسابقه گوشی را برداشتم و به اجرای هنرمندانه‌ی امیرمهدی ژوله رای دادم. اگرچه به عقیده‌ی برخی از اعضای خانواده‌ و دوستان اجرای امین حیایی هنرمندانه‌تر بود و او به جای بیان برخی مطالب خنده‌دار، در واقع این مطالب را بازی کرد؛ اما دلایل من برای رای دادن به ژوله، انسجام و سناریومحور بودن اجرای او بود. اساسا به نظر می‌رسد نویسندگان طنز یا به عبارت بهتر طنزنویسان به دلیل داشتن ذهن سناریست و منظم، شانس بیشتری برای برتری در این رقابت داشته باشند همانگونه که «علی مسعودی» دیگر هنرمند حاضر در این رقابت توانست با اجرای دقیق خود رای بسیار بالایی را به دست بیاورد.

عینک‌های سیاسی به چشم می‌خورد

در این میان اما کمتر کسی گمان می‌کرد که این رقابت جالب توجه، رنگ و بوی سیاسی به خود بگیرد غافل از آنکه برخی شکست‌خوردگان سیاسی در این کشور تخصص ویژه‌ای در  سیاسی و جناحی کردن هر مسئله‌ای دارند.

نخستین بار «بزرگمهر حسین‌پور» کاریکاتوریست حامی فتنه به فاصله‌ی کمی از پایان برنامه، با قرار دادن پستی در صفحه‌ی شخصی خود از مردم خواست تا به حیایی رای ندهند. دلیل او برای این اقدام تعجب‌انگیز و غیراخلاقی، بازی امین حیایی در فیلم‌های مخالف فتنه بود. محمدعلی ابطحی -فردی که اصرار دارد مردم او را سیاستمدار بدانند- با انتشار عکسی از امیرمهدی ژوله با یکی از سران فتنه‌ی آمریکایی-صهیونیستی 88، این خط بی‌اخلاقی را پی گرفته و به جمع مخالفان امین حیایی پیوست.

با گسترش این قبیل اظهارنظرهای برآمده از ذهن‌های سیاست‌باز در شبکه‌های اجتماعی، به سرعت یک دو قطبی عجیب و قریب بین امیرمهدی ژوله و امین حیایی شکل گرفت، دوقطبی که احتمالا روح هیچ‌یک از آنها از آن خبر نداشت؛ اما سناریوی آن توسط فتنه‌انگیزانی که تمام مسائل را از دید عینک تنگ سیاسی خود می‌نگرند نوشته شده بود. همان افرادی که به هنگام سخنرانی و اظهار فضل دم از سیاسی نکردن فضای فرهنگی زده و ادعا می‌کنند «هنرمند ارزشی و غیرارزشی نداریم» و به هنگام عمل حاضرند فرهنگی‌ترین مسائل را که نیز به حاشیه‌های سیاسی بکشانند.

اعلام برائت ژوله

حاشیه‌سازی‌هایی که خود امیرمهدی ژوله هم در مصاحبه‌ای با برائت‌جویی از آن می‌گوید: "ما هنرمندان کاری که انجام می دهیم کمدی است، در واقع کمدین هستیم، هیچ کدام از ما نماینده جریانی، گروهی یا فکری نیستیم و  وقتی اجرا میکنیم، نه نماینده پرسپولیس و استقلال هستیم، نه نماینده مردان و زنان، نه نماینده تهرانی‌ها و شهرستانی‌ها و نه نمانیده جناح خاص سیاسی هستیم، فقط نماینده کمدی هستیم؛ بعنوان سفیران کمدی از برنامه «خنداوانه» سعی می‌کنیم مردم را بخندانیم."

ژوله خطاب به مخاطبان تاکید می‌کند: "اجراها را ببینند و آن اجرایی که بیشتر به دلشان نشسته به آن رای بدهند و بدانند که این ارج و قربی که به طنز و کمدی گذاشته می‌شود  با چنین رفتارهایی خدای ناکرده تحت‌الشاع قرار نگیرد، چون این اتفاق  خلاف هدف «خندوانه» بوده و به ضرر شرکت‌کنندگان و سازندگان برنامه و مسئولان صداو سیما است."

تفاوت ما و ایشان

همانگونه که ژوله نیز تاکید دارد، کم نبوده‌اند افرادی مثل من که فارغ از سیاست‌زدگی‌های برخی ورشکستگان سیاسی، به اجرای بسیار زیبا، منظم و دوست‌داشتنی او رای داده‌اند و علیرغم تلاش طیف فتنه‌گر برای سیاسی کردن افرادی مثل ژوله –برخلاف میل باطنی او- و علیرغم نفرت ابدی از فتنه‌گران، از رای خود پشیمان هم نیستند.

این جریان انقلابی رای‌دهنده به ژوله این روزها واکنش‌های جالبی به دست و پا زدن‌های سیاست‌بازان نشان می‌دهند. از جمله اینکه تفاوت جریان انقلابی با طیف حامی فتنه این است که در این سو آن‌قدر آزادی بیان و اندیشه و سلیقه وجود دارد که یک فرد انقلابی به امیرمهدی ژوله رای می‌دهد و به راحتی آن را اعلام می‌کند اما در طیف مقابل آنقدر فضای دیکتاتوری شبیه آنچه در فرقه‌هایی مثل سازمان مجاهدین خلق (منافقین) وجود داشت؛ حاکم است که کسی جرات دادن رای مخالف را ندارد و اگر آن‌قدر جسور باشد که این اقدام را انجام دهد، بی‌شک جرات بیان آن را نخواهد داشت.